Ahogy korábbi posztomban már említettem, ezt a napot az aktívabb időtöltésre építettem fel. Mint utóbb kiderült nem is tehettem volna jobban, ugyanis még a délelőtt folyamán a tegnapi napos időjárást felváltották a felhők, és némi eső is esett. A reggeli után újra Budvába tartottam, de most a strand helyett a kikötőt közelítettem meg. Időben odaértem, hiszen a tervezett hajóút csak 10:30-kor indult, még kényelmesen megihattam egy kávét újra a parton. Ez után lassan megközelítettem az előre leegyeztetett helyszínt, a kikötőt, ahonnan a hajó indult.
Hajóút
Az utat a Boats Budva csapatánál foglaltam. Ez egy 2 órás hajóút volt, ami körbe vitt minket a budvai öbölben, Budva – Becici – Sveti Stefan – Sveti Nikola – Ploce – Budva útvonalon. Miután megnéztük a Queen és King strandokat, Sveti Stefant körbehajózva megcsinálhattuk a kötelező képeket, majd Sveti Nikola szigeténél lehorgonyoztunk, és eljött a fürdés pillanata. Eljött minden hajóút csúcspontja, amikor is a vízbe lehet ugrani, és beúszni egy barlangba. Itt kb 30 percet töltöttünk, majd folytattuk utunkat Ploce strandja felé. Itt normál esetben lehetőség lett volna kiszállni, és újra strandolni kicsit, de mivel az időjárás ekkorra elromlott, az eső is elkezdett esni, senki nem szeretett volna leszállni, így visszamentünk Budvára. Dél körül értünk vissza, és ez után kényelmesen elfogyasztottam a strandon az ebédemet, hiszen a következő programom, a búvárkodás csak 14:45kor kezdődött.
Búvárkodás
Az ebéd után volt egy kis időm ejtőzni (mert ugye tele hassal nem ugrunk a tengerbe 🙂 ), majd elsétáltam újra az egyeztetett helyszínre, ahonnan egy kishajóval vittek el a Budva Diving Centerbe, ami az óváros mellett, a kikötő végén volt. Egy gyorstalpaló elméleti tanfolyam (légzés, nyomás kiegyenlítés, felmerülő problémák kezelése) után elmondták hogy fog történni a merülés. Természetesen a biztonság nekik az első, így véletlenül sem engednek ilyen kezdőket mint én egyedül a vízbe. Minden kezdő búvárral egy oktató is merült párban, aki mindenben segített. Megkaptuk a neoprém ruhánkat, majd felmentünk a hajóra, és kihajóztunk egy közeli szigethez, ahol “a víz sekélyebb, az élővilág változatos”. Út közben magunkra operáltuk a ruhát, majd elkezdtek minket tovább öltöztetni. Kaptunk a derekunkra ólom nehezékeket, hogy könnyebb legyen a merülés, illetve a békatalpakat is. A hajó megállt, kiültünk a hajó tatjára, és a hátunkra kaptuk a pakackot, illetve a további felszereléseket. Ilyenkor már még egyszer olyan nehéznek éreztem magam, mint amúgy vagyok (pedig nem vagyok egy könnyű ember 🙂 )Nem volt más hátra, mint a megbeszéltek szerint belépni a tengerbe. A hátunkra fordítottak minket, és figyeltek a légzésünkre. Amint rendben találtak, megfordítottak minket, és elindultunk a víz alá. Először kb 4 méteres mélységbe vittek le minket. Itt megálltunk a tenger fenéken, és megigazították a felszerelést rajtunk. Innen úsztunk tovább a sziget körül, én pedig csodáltam az elém táruló ismeretlen, eddig csak képeken látott “tájat”, és a halak között úszkálást. Újra lementünk a tengerfenékig, ekkor már kb 9-10 méteres mélységben voltunk. Csináltak rólunk még pár képet, még picit úsztunk a halak között, és gyorsan le is telt a 30 perc, felmentünk újra a felszínre. A vízben még levették rólunk a felszerelést, és a következő csapat merült le. Mi levehettük a neoprém ruhákat, amihez segítségre volt szükségem úgy rám ragadt, és kihasználtam az utolsó perceket a tengerben fürdésre. Visszamentünk a kikötőbe, és ezzel véget is ért a két napos mini nyaralás. Visszamentem a szállásra (szerencsére pont elkerültem az esőt), és elmentem vissza az étterembe még egy kellemes vacsorára, aztán az összepakolás várt rám.