A 2023-as év utolsó túrája. Még sosem voltam a balkánon, így úgy éreztem ideje kipróbálni. A terv az volt, hogy lemegyek Montenegróba egy két napos gyors nyaralásra, amit a motorozás élményével is összefűzök. Így alakult ki a terv, hogy egy Bosznia – Montenegró – Szerbia túrát építek fel. A túra hossza így 6 nap lett (2 nap leutazás, 2 nap ott eltöltött idő “nyaralás”, és 2 nap hazautazás.
Az indulás
Privát egyéb programok miatt úgy esett, hogy a túra Pécsről indult. Már pénteken felpakoltam a motorra, és útnak indultam Pécsre, ahol a hétvégét töltöttem. Ez után hétfőn nekivágtam az igazi túrának. Az otthoni reggeli elfogyasztása után elindultam Kozármislenybe, ahol OnTheRoad-al közösen elfogyasztottuk reggeli kávénkat, majd elkísért a horvát határig. A határt átlépve egy kis beszélgetés, és útravaló tanácsmegosztás után könnyes búcsút véve egymástól ő hazafelé tartott, míg én Bosznia felé vettem az irányt. Horvátországban nem terveztem sok bolyongást, a Papuk hegység megkerülésével egyenesen Brod felé vettem az irányt.
Bosznia-Hercegovina
Boszniában a legnehezebb dolog számomra a sebességhatár megtalálása volt, miközben a rend éber őrei traffipaxokkal mindenhol ellenőrizték a sebességet. Az utak mínősége meglepően jók voltak. Az első utam Szarajevóba vezetett. Nem szeretek autópályázni, itt még is úgy döntöttem, hogy Zenica-tól inkább a pályán folytatom utamat, mert addigra elegem lett a városból városba 60as tempóból (és rápillantottam az órámra is). Körülbelül 4 óra magasságában értem a városba, ahol megnéztem a belvárost, és elfogyasztottam délutáni (török)kávémat. Maga a főváros túl nagy benyomást nem tett rám, lehet azért is, mert nem volt sok időm bejárni, de érdemes a Miljacka folyótól picit az óváros felé besétálni, ahol mintha egy mini Isztambul fogadna minket. A kávé után ismét nyeregbe pattantam, hiszen még várt rám egy bő 60km a szállásomig Konjicig. Szarajevot elhagyva elég gyorsan megváltozott a környezet, és a Neretva völgy csodás látképe tárult elém. Továbbra is jó minőségű aszfalton kanyaroghattam, és ámulhattam a kilátáson, míg a konjici szállásomra értem. A szállásom egy egy éjszakára tökéletes szállás volt, bár vacsora nem volt, így még elmentem egy közeli étterembe, ahol finom, és kiadós steakkel búcsúztattam a napot. Visszatérve a szállásomra a bár önkiszolgálóvá alakult, így még elfogyasztottam levezetésképpen 1-2 sört.