Többektől hallottam, hogy milyen szép a Papuk hegység, és a Papuk Nemzeti Park. Miki barátommal úgy gondultuk ideje nekünk is meglátogatni, és körülnézni. A Papuk hegység Horvátországban található, gyakorlatilag az első hegy a magyar határ után. Egy gyors dátum egyeztetés után, ami mindkettőnknek megfelelt egy szombati napot rászántunk a motorozásra. Én előtte pénteken hazamentem szüleimhez, és szombat reggel már motoron is ültünk. Harkányban megálltunk egy gyors tankolásra, és már el is értük a határt Drávaszabolcsnál. Innen a jól megszokott horvát útminőségen kívül nem sok izgalom várt ránk, gyakorlatilag alföldön mentünk nem túl nagy kanyarokkal, egészen a hegység lábáig. Északról, Darnóc felől közelítettük meg a parkot, innen egy nagyon jó aszfaltos szerpentin vitt minket fel a hegy tetejéig. 10:30 környékén értünk oda, bementünk a parkba, leparkoltuk a motorokat, a cuccainkat pedig leadtuk a sorompó kezelő hölgynek megörzésre. A park bejárása kb 1,5 órát vett igénybe, de akár egy fél napot is el lehet itt tölteni. Hangulatos tavak, meredek hegyek (az út lépcsőkkel kiépített), és a végén a park híres vízesése. Külön hozzátesz az élményhez, hogy itt térerőt még vadászva is nehéz találni, nekünk viszont asztalfoglalás miatt a tervezett étterembe szükségünk lett volna rá
1 óra magasságában indultunk tovább, vissamentünk Darnóc felé, majd Csúza felé kanyarodtunk, ahol a Kovach Csárdába terveztük az ebédünket. Túraendúrósok lejöhetnek a déli oldalon is, de arra egy jól karbantartott murvás út van, ez pedig nem az én motoromnak való. Lementünk a hegyről, és ahogy elértük a “civilizációt” (lett térerő), felhívtuk az éttermet, és 3 órára tudtunk foglalni asztalt. Nem kellett sietnünk, ezért út közben még egyszer megálltunk egy rövid pihenőre, és 3 előtt pár perccel korgó gyomorral az étteremben voltunk. A harcsapörköltben most sem csalódtunk, óriási adag, gyönyörű szín, kitűnő ízek. A csípős szósszal érdemes óvatosan bánni, nekem kicsit meglódult a kezem, de összességében még pont jó volt 🙂
Csúza után Mohácsnál jöttünk vissza Magyarországra, az odáig vezető úton volt egy két becsapós kanyar (kis emelkedő, majd híd után éles bal kanyar), de végül is végig nyugodt kellemes út volt. Otthon pedig várt ránk a megérdemelt túra utáni sör 🙂
Google Maps Link