A második napom a magas Tátráról szólt. Rózsahegyről elindulva észak felé indultam, és elmentem, megnéztem Árva várát, ami egy gyakorlatilag függőleges szikla tetejére épült. Innen a liptói víztározó felé mentem, az út nem volt túl izgalmas. Megkerülve a víztározót, lassan közeledtem a Tátrához. A hőmérséklet nem volt túl meleg, 15 fok körül lehetett. Elindultam a hegyek felé, először a Csorba tóhoz. Elég sok túrista volt, a fenti parkoló teljesen tele volt, a rend őrei pedig aktívan dolgoztak, és büntették a motorosokat, akik az út szélén álltak meg, nekem pedig szóltak, hogy menjek le a lejjebb lévő parkolóba. Összetalálkoztam egy másik “magányos” magyar motorossal, akivel, és utasával együtt sétáltunk le a tóhoz. Megittunk közösen egy kávét, beszélgettünk, tapasztalatokat osztottunk meg egymással, majd visszasétáltunk motorjainkhoz, ahol elköszöntünk egymástól. Én kelet felé folytattam nem túl hosszú utamat Lomnicig, ahol újra megálltam, és a felvonók segítségével felmentem a csúcsra. A felvonóra egyszer kellett a jegyet megvenni, ez utána minden felvonóra érvényes. 1700 méterig gyorsan fel lehet érni, sorban körbe-körbe járnak a felvonók, innen viszont az utolsó felvonóra elég sokat kellett volna várni, ugyanis 1 felvonó megy fel, majd pedig ugyanaz vissza. 1 óra kb oda-vissza a kör, plusz a várakozási idő, ugyanis a kabin elég pici. Így ezt már nem vártam meg, miután kiélveztem a havat, és a környezetet, ittam egyet a teraszon, majd mentem vissza a motoromhoz. Lassan elhagytam a Tátrát, és Szepes vára felé folytattam az utam. Az idő lassan egyre melegebb lett, már nem kellett aláöltözék a motoros ruha alá 🙂 . Szepes vára nem meglepő módon egy hegy tetején fekszik, a parkolótól gyalog kell felmászni. Nem volt mit tenni, motoros ruhában, jó időben, teljes menetfelszerelésben másztam fel a hegyre. Befizettem a belépőt, ami a vár megnézésére, egy múzeumra, és egy VR bemutatóra érvényes. Itt is nagyon kedvesek voltak, azonnal elkérték minden cuccomat, amit eltettek megörzésre, így nem kellett a vár meglátogatása közben magammal cipelnem. Sajnos a középső rész renoválás miatt zárva volt, így az kimaradt, de így is megérte körbejárni. Már a felsétálás után kitikkattam, így itt is meglátogattam a büfét, majd visszakértem a cuccaimat, és lesétáltam a motorhoz. Innen már csak egy rövid út várt rám a szállásomig, Iglóig. Szálláson megvacsoráztam, majd gondoltam igénybeveszem a wellness szolgáltatásokat, így fürdőnadrágot vettem. Ahogy leértem a wellness részre ráeszméltem, hogy ez egy textilmentes wellness részleg. Sosem jártam ilyen helyen, így elsőre eléggé megilletődtem, de úgy voltam vele, hogy egyszer mindent ki kell próbálni az életben, így a megfelelő öltözékben újra visszatértem, és kipróbáltam minden szolgáltatását. Jó kis nap volt 🙂