A hegyek között ébredni mindig különleges érzés. Reggel felkeltem, megcsodáltam picit újra a tájat, elfogyasztottam reggelimet, amit bár előre kiadósnak jellemeztek, én inkább megfelelő mennyiségűnek jellemezném (lehet túl nagyétkü vagyok 🙂 ). Miután megittam a reggeli kávémat, felpakoltam ismét a motorra, és útnak indultam. Tovább haladtam a Neretva völgyben, amivel nehéz betelni, követtem a folyót egészen Mostarig. Itt is megcsodáltam a belvárost, és az Öreg hidat. Kicsit bolyongtam a belvárosban, ami itt is török hangulatot mutatott nekem. Ez után egy rövid motorozással elértem a sziklába vésett Blagaj Tekija monostorhoz. Itt pihentem picit, de hosszú pihenésre nem volt idő (hisz nem is ezért jöttem), és folytattam tovább utamat a Kravica vízeséshez. A parkolóban megálltam, és lesétáltam a vízesésekhez, ami a jó időben motoros ruhában mindig egy külön élmény. Nem nagy táv, de elég nagy szintkülönbséget kellett legyűrni, cserébe akinek van ideje megmártózhat a vízesések alatt. Ez biztosan izgalmas élmény lehet, nekem sajnos erre nem volt időm (és fürdőruhát sem vittem be magammal), így miután visszamásztam a motorhoz, és kifujtam magam mentem is tovább Horvátország felé. A határt Crveni Grm-nél léptem át.
Horvátország
Bár Horvátországban csak átutazóba terveztem érkezni, még is van mit írni róla 🙂 A határt átérve a jól ismert tökéletes minőségű horvát aszfalton, és hegyek közt találtam magam. Itt végre volt lehetőség egy kis csapatásra, kanyargós, forgalommentes út várt rám, egészen a 8as útig, ahol elértem a tengert. Végigmentem az új hídon, és követtem a tengerpartot egészen gyakorlatilag Budváig. Szerettem volna még megállni Dubrovnikban, de a nagy tömeg elvette a kedvem. Bár már jártam a városban, ide egyszer még biztosan visszatérek egy kevésbé forgalmas (téli) időszakban.
Montenegró
Montenegróba kb 15:30 felé léptem be, és a Kotori öböl felé haladtam tovább. Körbemotoroztam az öblöt, bár előre figyelmeztettek, de fura volt tapasztalni, hogy itt az aszfalt mennyire csúszik. Szerencsére azért nem történt baleset. Az öböl szép volt, de a nap végére már kezdtem fáradni, és a tenger szele erősen vonzott, így inkább siettem a szálllásomra Budva felé. Szállásfoglaláskor figyeltem, hogy a strand közelébe legyen a szállás, így erősen meglepett, hogy Budva után a navigáció a hegyek felé vezetett tovább. Csak mikor odaértem, hogy a strandtól lévő 600m távolság légvonal lehetett, ugyanis kb 10km-re lehettem Budvától, a tengertől pedig kb 300m szintkülönbség választott el. A tengerbe már nem tudom ma belevetni magam, de legalább volt medence a szálláson. Ez azért fél siker 🙂