Ez volt életem első hosszabb motoros túrája, amin a motorozzvelunk.hu szervezésében vettem részt. A túra 8 nap volt, Lentiből indult. Mivel az nekem plusz sok kilóméter volt, és szeretek frissen elindulni (pláne tapasztalat nélkül a túrák terén, előtte nap elmentem már Lentibe, és ott töltöttem egy estét. A 0. napi szállást is a motorozzvelünk csapata szervezte, így már ott megismerkedtem a csapat többi tagjával.
A 0. nap esősen indult, és még egy Covid tesztet is meg kellett csinálni, hogy a határokon átengedjenek. Ez az eső szerencsére délutánra elmúlott, így bár hidegben mentem Lentibe, de legalább nem áztam el.
Az 1. nap reggelén a csoport vezetője elment megvenni az autópálya matricákat, és egy benzinkúton találkoztunk a csapat azon tagjaival, akik nem foglaltak előző napi szállást. A nap nem hozott nagy izgalmakat, autópályán vonultunk le egészen Forliig. Eredeti terv szerint Splitből komppal mentünk volna át Olaszországba, de a Covid miatt a komp nem járt, ezért döntöttünk a “lábon” menetel mellett. Mondhatnám, hogy unalmas nap volt, mert autópálya, de első túrám első napján mindjárt történt egy műszaki hibám, ugyanis az egyik fizetőkapunál (az autópálya kellős közepén) tönkrement az akkumulátorom. Egyik társnál volt egy “zsebbika”, amiről elindítottuk, és haladtunk tovább. Forliban pedig még találtunk egy éppen nyitva lévő BMW szakszervízt, ahol kicserélték az akkumulátoromat. Az óta “zsebbika” nélkül nem indulok útnak 🙂
A túra 2. napján már hanyagoltuk az autópályákat, és belevetettük magunkat az Appeninek kanyargós útjaiba. Olaszország révén nem kellett volna meglepődni, hogy sokszor az útak olyan szűkek voltak, mintha egy szőlőhegy útjain kanyarogtunk volna. Viszont a táj káprázatos volt, az ember legszívesebben 5 percenként megállt volna fényképezni. A kanyarok egészen Avezzanoig tartottak, itt pihentünk meg második szállásunkra. Már csak 1 nap volt, hogy leérjünk a végcélig 🙂
A 3. nap reggel szokás szerint reggeli után motorokra pattantunk, és útnak indultunk tovább az Appeninek festői környezetében. Sajnos ez a nap már nem telt el izgalom mentesen, egy órát sem motoroztunk ezen a napon, már is történt egy balesetem. Egyik motoros kollega úgy döntött, hogy a szerpentinen megelőz engem, viszont jött szembe egy autó, amit nem látott. Hárman pedig nem fértünk el egymás mellett az úton, így én a sziklafalon kötöttem ki. Személyi sérülés nem történt, da az autóban, és a motoromban is keletkezett kár. A bukócsövem behajlott, a lábtartóm letörött, és a motordeknim is betörött. Így kétséges volt, hogy tudom-e folytatni a túrát, és ha igen meddig. a bukócsövet sok kéz erejével visszább hajtottuk, valamint szerencsémre találtunk egy BMW hátsó lábtartót, ami jó volt a motoromra, így tudtam folytatni az útat, míg van olajam. Csak füstgép lett a nevem, hiszen a blokkból kicsöpögő olaj a kipufogón landolt, így komoly füstöt eresztettem magamból. Délután 3 magasságában találtunk az út mellett egy kis motorszervízt, ahol rendbe szedték kicsit a motort, és megragasztották a törött blokkot, így már nyugodtan tudtam folytatni az utam. Napnyugta környékén értük el a Vezúv tetejét, ahonnan csodás kilátás nyílott az egész Nápolyi öbölre. Innen már csak kicsi volt vissza a szállásunkig. Bár gyönyörű tájakon motoroztunk, első túrám is volt, és a baleset is sokat kivett belőlem, emiatt annyira nem tudtam a napot élvezni, így ide egyszer mindenképpen vissza kell még mennem.
A 4. napon már Sorrentoban ébredtünk, és megtámadtuk az Amalfi partot. Bár már szeptember vége volt, haladni még sem nagyon lehetett, állandóan meg kellett állni a forgalom miatt, de a látvány kárpótolt minket. Sokat hall az ember, Interneten lát képeket Amalfiról, és Positanoról, de ezt egyszer mindenképpen élőben látni kell. Gyönyörű tájak, szavakkal elmondhatatlan. Ezen a napon nem is motoroztunk sokat, picit pihenősebb nap volt, cserébe a tájak…..
A következő 5. napon már tényleg a pihenésé volt a főszerep. Hajóval átmentünk Capri szigetére, ahol robogókat béreltünk, és bejártuk vele a teljes szigetet (nem volt nehéz, nem túl nagy sziget 🙂 ). Délután pedig a fürdésé volt a főszerep, kihasználtuk, hogy ott még meleg van, és a tenger is 22-23 fokos, így belevetettük magunkat a habokba.
A következő 3 nap pedig a hazautazásról szólt. Indulásként megnéztük még Nápolyban a Maradona stadiont, és ittunk ott egy kávét, majd autópályákat messzire elkerülve csorogtunk vissza először Avezzanoba, majd pedig Forliba. Innen viszont ismételten autópályán mentünk vissza Lentiig, ahol a szervezett túra végpontja volt. Én innen még elmentem Pécsre, és meglátogattam a szüleimet.
Tracklog
Videók az útról
Egyik motoros társunk csinált videókat az útról, ezeket itt lehet megnézni